Polacy uwielbiali szable

Autor: Ewa Michałowska- Walkiewicz

„Szabla polska”, to termin odnoszący się do różnych rodzajów szabel, które były używane przez polskich żołnierzy. Od XVI wieku, szable zyskały sobie ogromną popularność, co oczywiście nadało im w Polsce pewnego kultu. Przekonanie to sprawiło, że „szabla polska” uważana była za symbol polskiej tradycji i wojowniczości. Redakcja „Naszego Pisma”, udała się do Orońska i Oblęgorka, podziwiać polskie szable, jako dekoracje salonowe.

Najstarszy rodzaj szabli polskiej

Najstarszy rodzaj szabli polskiej to szabla „węgierka”, pamiętająca czasy Stefana Batorego i jego pogrom moskiewski. Niezwykłą popularność zyskała sobie też w Polsce szabla ormiańska i husarska, kiedy to Polacy wsławili się w odsieczy wiedeńskiej oraz w wojnach polskich z Turkami na rodzimych ziemiach. Szablę nie tylko dopinali do swojego munduru polscy żołnierze, ale też i polscy szlachcice, z którą chodzili nawet na nabożeństwa do kościoła.

W kulturze orientalnej

Podczas wojen toczonych z Imperium Osmańskim, w naszym kraju zaznaczył się wpływ kultury orientu. Szable zatem kute były z większym zaokrągleniem i były one bardziej ostre, ale krótsze.

Dwudziestolecie międzywojenne

W tym też okresie, Polacy zaczęli szczególnie hołubić szabli, którą nosili polscy ułani. Po odzyskaniu przez nasz kraj niepodległości w 1918 roku, nasza rodzima kawaleria używała szabli różnych wzorów. A stało się to dlatego, ponieważ była to najczęściej broń zdobyczna na byłych zaborcach. Z czasem i Polacy produkowali szable najczęściej o wzorze 34 (S. wz.34). Od roku 1936 aż do wybuchu II wojny światowej, wyprodukowano tego rodzaju szabli ponad 40 tysięcy egzemplarzy. Szable te posiadały oczywiście zamkniętą rękojeść, a długość głowni od ostrza pióra do nasady wynosiła 82 cm. Z takimi szablami walczono najczęściej podczas wojny obronnej w roku 1939.

Ewa Michałowska- Walkiewicz

##################### np.pl ####################