Niemcy uznają zbrodnie kolonialne w Namibii za ludobójstwo

Niemcy chcą zlikwidować ciemny rozdział w swojej historii. słowo to przez lata było w Berlinie tabu.

Niemcy w Namibii (Deutschnamibier) – grupa niemieckich  kolonistów, osiadłych na obszarze Afryki Południowo-Zachodniej lub ich potomków, którzy zamieszkują republikę Namibii. W 1883 roku niemiecki kupiec Adolf Luderitz kupił (od lokalnego wodza) południowe wybrzeża Namibii i na ziemiach tych założył miasto Luderitz . Rząd niemiecki, od dawna spragniony uzyskania kolonii zamorskich, włączył ten teren do Rzeszy i nazwał go Niemiecką Afryką Południowo-Zachodnią. (niem. Deutsch-Südwestafrika).

Po ponad pięciu latach negocjacji zawarto umowę pojednawczą z Namibią. Rząd federalny uznał okrucieństwa popełnione na plemionach Herero i Nama za ludobójstwo i przekaże ponad miliard euro na projekty rozwojowe. Jestem szczęśliwy i wdzięczny, że udało nam się osiągnąć porozumienie z Namibią w kwestii tego, jak poradzić sobie z najciemniejszym rozdziałem naszej wspólnej historii” – powiedział w Berlinie minister spraw zagranicznych Heiko Maas. Po przeszło stu latach po zbrodniach niemieckiej potęgi kolonialnej na terenie dzisiejszej Namibii, rząd federalny uznał okrucieństwa popełnione na grupach etnicznych Herero i Nama za ludobójstwo i tak je nazywa.

CENA ZBRODNI

1,1 miliarda euro na projekty rozwojowe. Niemiecki rząd wesprze potomków ofiar ponad miliardem euro. „W geście uznania niezmierzonych cierpień zadanych ofiarom, chcemy wesprzeć Namibię i potomków ofiar istotnym programem na odbudowę i rozwój, wynoszącym 1,1 miliarda euro” – zapowiedział Heiko Maas. Pieniądze przeznaczone są na 30-letnie wsparcie projektów na terenach zamieszkanych przez Herero i Nama. Na wniosek strony namibijskiej dzięki programowi mają być finansowane: reforma rolna, w tym zakup i zagospodarowanie gruntów, rolnictwo, infrastruktura wiejska i zaopatrzenie w wodę, a także szkolenia zawodowe – poinformowało niemieckie Ministerstwo Spraw Zagranicznych.

„Zobowiązanie polityczne i moralne”

Rząd federalny jednocześnie podkreślił, że uznanie ludobójstwa i utworzenie funduszu pomocy NIE może prowadzić do roszczeń odszkodowawczych, a jest tylko zobowiązaniem politycznym i moralnym.

Dzisiejsza Namibia była niemiecką kolonią od 1884 do 1915 roku. Głównym tematem dialogu na tematrozliczenia się z przeszłością, były wydarzenia z lat 1904-1908 na terenie ówczesnej kolonii Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia, gdy wojska Cesarstwa Niemieckiego pod wodzą Lothara von Trothy (1848-1920) brutalnie rozprawiły się z plemionami Herero i Nama. Według historyków zginęło około 65 000 z 80 000 Herero i co najmniej 10 000 z 20 000 Nama. W odniesieniu do umowy minister spraw zagranicznych RFN zaznaczył, że nie było to definitywne odcięcie się od przeszłości. Ale jest to „ważny krok, aby pogodzić się ze zbrodniami i wspólnie kształtować przyszłość”.

Namibia. Gospodarka.

Namibia: produkt krajowy brutto wg parytetu siły nabywczej na 1 mieszkańca wynosi 5,2 tys. dolarów USA (2007). Podstawą gospodarki jest eksploatacja bogactw mineralnych, hodowla oraz rybołówstwo; struktura wytwarzania PKB: przemysł (głównie górnictwo) 33,4%, rolnictwo 10,8%, usługi 55,8%, m.in. znacznie rozwijająca się turystyka.

Przemysł. Namibia jest ważnym świat. producentem diamentów (2 mln karatów — 1999) i największym w świecie producentem diamentów jubilerskich (ok. 30% świat. produkcji); duże znaczenie mają także rudy uranu, którego Namibia jest czołowym świat. producentem (największa w świecie odkrywkowa kopalnia rud uranu ponadto eksploatacja rud ołowiu, cynku, miedzi i kadmu  oraz rud cyny, a także soli kam., złota i srebra.  Przemysł przetwórczy skupiony ogranicza się niemal wyłącznie do przetwórstwa surowców roln. (przemysł mięsny, skórz., obuwn., rybny, włók.) i górniczy (rafinacja ołowiu i miedzi w Tsumeb).

Rolnictwo. Rolnictwo zatrudnia ok. 50% ludności zawodowo czynnej; brak wody uniemożliwia uprawę ziemi poza niewielkimi obszarami na północy i północnym wschodzie; grunty orne stanowią 1% pow. kraju, pastwiska 46%; pasterstwo bydła (2,5 mln sztuk, 2004), owiec,  kóz; duże znaczenie ma rybołówstwo (636 tys. t, 2003); jedne z najbogatszych łowisk oceanicznych na świecie, gł. dorsze, makrele, sardele; produkcja żywności pokrywa zaledwie połowę zapotrzebowania krajowego; uprawa: prosa, kukurydzy oraz żywieniowych roślin bulwiastych.

Handel zagraniczny. Wartość eksportu 2,0 mld dol. USA (2005), import 2,4 mld dol. USA; eksport gł. diamentów (ponad 40% wartości eksportu), ryb i przetworów rybnych, rud metali, mięsa (gł. wołowego), skór karakułowych; import żywności, paliw, maszyn i urządzeń, środków transportu, produktów chem.; handel gł. z RPA (połączenie unią celną), Angolą, Hiszpanią, Wielką Brytanią.

Za Encyklopedia PWN /Źródło:(DPA, KNA, AFP/jak)

Opac. Jarek Micewski

#########################